என் ஒருத்திக்கு மட்டும்
தனியே தேனிர் தயாரித்து
அருந்த நான் விருப்பம்
கொள்ளுவதே இல்லை
ஏனெனில் எனக்கு
கறுத்து அடி பிடித்த
பாத்திரங்களை காணவோ
அதனை தேய்த்து தேய்த்து
கைகளை புண்ணாக்கவோ
நெடி தாங்க முடியாமல்
மயங்கி விழவோ
அட கடவுளே.. என்று
மனது தாங்காமல்
அலறவோ நான் ஒரு
போதும் விரும்பியதே இல்லை..
நியாபகமறதி!!
சிங்கம் போல் கர்ஜிக்கும்
எங்க ப்ரெஸ்டீஜ் குக்கர்
நேற்று பூனை போல்
கொஞ்சியது சகிக்காமல்
என்ன ஏது என்று பதறி
அருகில் சென்று கவனித்த
போது உண்மை விளங்கிற்று..p
பின்னே ப்ரீமியர் வெயிட் இல்ல
தவறுதலாய் போட பட்டிருந்தது!
பரத் என்று நான்
என் குட்டி பையனை
விளிக்க அவன் எனக்கு
பதில் அளித்த விதம்
அவன் என்னை முதன்
முதல் அம்மா என்று
அழைத்த தருணத்தை
விட ரொம்பவே இனித்தது..
அவன் சொன்னான்..
‘என்ன செல்லம்..’
பொய் என்று இருவருக்குமே தெரிந்தும்
மெய்யாய் ஒருவருக்கொருவர் கொஞ்சி
உருகி கொள்ளும் தருணம்..
எப்போதோ அடி பட்டு காயமடைந்து
பின்னர் நன்கு ஆறி தழும்பு கூட
ஏதும் இன்றி இருந்த சுண்டு விரலை
என் முன்னே நீட்டி அம்மா.. வலிக்குது..
என்று ஒவ்வொரு தடவையும்
சிணுங்கி கொஞ்சும் என் குட்டி பையன்!!
ரொம்பவே திரில்லான திகில் படம்
தனியே அமர்ந்து பார்ப்பதும்
பாழுங்கல்லை தனியே நின்று
அகற்றி அதன் அடியில் நோட்டமிடுவது
எல்லாம் ஒன்று தான்..
துணிந்து செயலை ஆரம்பித்து விட்ட
பின்னர் அய்யயோ… இங்கே நெளியுது
அங்கே வளையுது என்று அலறுவது
சுத்த அபத்தம்!
எண்ணங்கள் பலவிதம் 